En ook voor deze trip werd halverwege besloten een andere eindbestemming aan te doen. Niet Grand Junction en ook niet Green River. Nee... eindbestemming werd Moab. Op aanraden van Ome Bertus en omdat het vlakbij Arches National Monument ligt!

Een heerlijke hangdag in Moab dus. Alhoewel in Moab... toch gewoon een km of 8 vanaf het centrum.

De temperatuur liep al snel op richting de 35 graden, dus was het tijd om alle lijven in het zwembad te gooien. Mama en Mikx lagen zoals gewoonlijk als eerste in het zwembad. Gevolgd door papa en nog wat later oma. Opa bleef alles gadeslaan vanaf het droge.

Mikx bibberde van het koude water, maar zijn mooie StarWars zemkleding (niet te verwarren met gewone kleding hè Berend.. :-P ) hield hem warm genoeg. In het bad begon hij meteen slap te ouwehoeren met de andere kinderen die in het bad spartelden. Duits, Amerikaans... die jongen draait er z?۪n hand niet voor om... met iedereen wil hij een connectie maken!

Na een middag chillen bij zwembad en camper werden wij rond vijf uur opgepikt voor een Tour Du Arches @ Sunset. Buschauff Stewart reed ons, drie Russen, twee Canadezen en een Japanner door Arches National Park. Stewart opende zijn praatje leuk door ons op een afvalberg te wijzen net buiten de stad. Het bleek dat tijdens de Eerste Wereldoorlog in Moab uranium werd gewonnen. En de afval die daarbij vrij kwam werd daar gedumpt. Inmiddels wordt die berg langzaam weggehaald en zo'n 30 mijl verder in een kleilaag gepletterd. Daar zou het de komende 1000 jaar veilig opgeborgen zijn. En daarna?... wie dan leeft wie dan zorgt! Opa vroeg zich ondertussen af of die Japanner het verband zou leggen tussen het hier gewonnen uranium en de kernbom op Hiroshima... maar dat terzijde...

Het park dan... het mag gewoon gezegd worden: die bogen gevormd door de krachten der natuur zijn een waar spektakel! Ook de bogen die al zijn ingestort en waar nog een groot rotsblok op lijkt de balanceren zijn een schitterend gezicht.

Volgens Stewart is er nog nooit één ingestort terwijl er mensen onder stonden. Maar het feit dat hij een 95% return rate had van klanten maakte ons er niet heel gerust op. Mikx vond het allemaal prachtig. Tussen de rotsen door lopend oefende hij op zijn eerste echo's. Zeker vijf minuten lang riep meneer continu "ahhh" en "ehhh". Hoogtepunt was voor heem toch wel het zand bij één van de Arches en een mannetje dat de hele tijd koprollen maakte. Schaterlachend keek Mikx het aan...

Helaas waren wij net een kwartiertje te laat bij het uitkijkpunt voor de zonsondergang. De hele cyclus hebben wij dus niet meegemaakt, maar het schouwspel was er niet minder mooi om. En dat gaf ons wel ff de tijd om Mikx van een broccoli hapje te voorzien. Die maaltijd werd in de busrit naar de camping voortgezet. Moe en voldaan ging het Staats-Kok gezelschap het bedje in...