Het was de bedoeling om vanuit Estes door te rijden naar Walden, maar die plannen werden onder zachte druk van Jorien gewijzigd. :-) Daar bleek namelijk niet zo veel te doen te zijn, dus werd er driftig gezocht naar een nieuwe bestemming. Die werd gevonden en dat hebben wij geweten ook!

Het einddoel voor de dag werd Yeoman Campground in White River National Forest! Volgens TomTom waren de laatste 9 km's over onverharde wegen... en wat had de vriendelijke verhuurder ook alweer gezegd?... juist!... niet over onverharde wegen rijden... Gelukkig had hij niets gezegd over sneeuw, maar daarover later meer. Hihihi...

Die laatste km's gingen dus inderdaad over een soort van grindpad slingerend omhoog en zelfs langs een gedeeltelijk ingestort stukje weg. Jorien vond het geweldig, oma kreeg er hoofdpijn van, opa en papa bleven heel relaxt en Mikx... die lag te slapen en te zweten in zijn cosi natuurlijk... Uiteindelijk kwamen wij aan bij de Yeoman Campground in White River National Forest.

Geen voorzieningen behalve wat toiletten. Om de camping te bereiken moesten wij een leuk houten bruggetje over. Die bleek gelukkig sterk genoeg om overheen te rijden. De camping bestond uit twee delen. Het B-gedeelte lag nog onder de sneeuw en om het A-gedeelte te bereiken moesten wij de camper over een stuk weg met sneeuw sturen. Dat was ff spannend, maar zonder schade bereikten wij een mooie plek. Hoog in de bergen. Midden in de vallei. Met welgeteld ̩̩n Amerikaans gezin in een tentje als buren. G E N I E T E N !!!

De nacht was errug koud (onder het vriespunt) en dat vond Mikx wat te koud in zijn tentje op de bank. Die begonnen midden in de nacht te protesteren. En terecht... hij bleek namelijk een ijslollie geworden en de rest van denacht heeft hij heerlijk in (eerst) de armen van papa en (daarna) in de armen van mama geslapen...

De volgende ochtend was iedereen al rond zes uur wakker en een blik naar buiten leerde ons dat de kachel aan moest! Het gras zat onder de rijp en het beekje was aan de buitenzijden bevroren. Brrrrrrr! na een stevig ontbijt bleek de zon alweer goed z'n best te hebben gedaan en was het ideaal weer voor een wandeling:

Die tocht begon leuk langs de "warme" kant van de vallei. Alleen raden jullie het al...de ander kant was ietsjes kouder. Sterker nog... daar lag over het grootste gedeelte van de route nog sneeuw. Iedereen is wel een paar keer een halve meter de sneeuw ingezakt. Zelfs papa met Mikx op z'n rug. natuurlijk hadden wij ook geen water meegenomen, maar sneeuw is ook best lekker als je de dennennaalden eruit haalt! De nieuwe "fantastic", "I-bought-them-myself-as-well", shoes van opa waren meteen goed getest op waterdichtheid.... niet dus!

Na een wandeling van twee uur waren wij weer terug bij de campground. Drinken, inpakken en wegwezen... Via dezelfde weg als de heenreis, over dezelfde besneeuwde weg, via hetzelfde houten bruggetje, en uiteindelijk naar beneden richting de snelweg....