Zo dan... nu eens een echt live bericht getikt in een internet cafe in de hoofdstad van Mongolië: Ulan Bataar ! En dat betekent Rode Held. Hoezo communistische invloed !

Maar goed... er is weer veel gebeurd de afgelopen dagen en daarvan nu een kort verslag. Allereerst natuurlijk de treinrit vanuit Irkutsk de grens over naar Mongolië. 's ochtends vroeg vertrokken en en na een beetje bijslapen keken we het raam uit en hadden we werkelijk een schitterend uitzicht zo'n 3 uur lang over het Baikal Meer bij zonsopgang. Helaas waren de bedden niet al te best waren en dat we ook al weinig slaap hebben gekregen bij de grensovergang. Wel een schitterende belevenis zo'n grensovergang. Alles bij elkaar duurde dat 6 uur en het gaat als volgt:

Je komt aan en moet in de trein blijven wachten totdat iemand jouw paspoort inneemt. Tussendoor komt er een mannetje douane formuliertjes afgeven die je in tweevoud moet invullen. Uiteindelijk komen er dan twee hele strenge uitziende Russische militairen de coupé binnen en kijken 3 keer naar je paspoort en naar jouw gezicht. Daarna stoppen ze het ding in een grote bruine lederen aktetas en verdwijnen. Vervolgens gebeurt er 5 uur niets. Dus zijn we maar buiten een rondje gaan lopen en hebben we onze Russische noodles naar binnen gewerkt. En vijftien minuten voordat de trein volgens schema zou vertrekken gebeurde er van alles. Allereerst kwam de douanemijnheer langs om een stempel te zeten op de papiertjes en kregen we er 1 retour. Zonder verder vragen te stellen en te controleren. Vlak daarna kwamen de Russische militairen de coupé in, kregen we onze paspoorten terug en werd de coupé nogmaals gecheckt door een mannetje dat in alle compartimenten ging kijken, maar dus niet IN onze tassen. En even later vertrokken we door het niemandsland richting Mongolië. Eerst nog een korte stop binnen een driedubbele omheining en allemaal Russen met geweren. Best imponerend om het zachtjes uit te drukken...

Na 10 minuten stopten we weer en kwam er een Mongools mannetje binnen met douaneformulieren. En 5 minuten daarna reden we het grenstation van Mongolie binnen. Daar kwam een alleraardigste dame onze paspoorten innemen en ook die verdwenen in een koffer. Hier waren ze wel ietsjes sneller! Binnen het uur was de douaneman weer geweest en kwam ook de dame onze paspoorten brengen. En in die tijd mocht er dus niemand de trein uit en stond daar ook een behoorlijk militair cordon omheen. Maar alles bleek te kloppen en 7 uur later waren we in Ulan Bataar. Een kleine 2 uur daarna in het natuurpark Terelj. Dat was dus eergisteren...

Over onze belevenissen in Mongolië vrijdagavond weer meer! We zeggen alleen: gertent, zelfs kacheltje stoken, -17 graden, sneeuw, schitterende uitzichten, maar geen zwembad of jacuzzi!?? En tot slot. Vannacht heeft het dus aardig gesneeuwd en toen wij vanochtend in de minubus naar Ulan Bataar reden was het spekglad. Op een gegeven moment remde een minibusje voor ons net ff te hard en schoof zo de weg af om uiteindelijk op zijn kant in de greppel te belanden. Onze chauff had de wagen wel onder controle, maar reed vrolijk door. We zaten met nog 5 Nederlanders in de bus en vroegen of we niet moesten helpen. Maar volgens de chauff zou dat alleen maar problemen geven als de politie zou komen ivm getuigeverklaringen ed. Dat zou teveel tijd in beslag nemen. Oftewel dat zou hem geld kosten... Rare jongens die Mongolen... Maar goed... over 2 uur gaan we terug en zullen we kijken of de bus er nog ligt.

We vermaken ons dus prima in Mongolië. We hebben nog geen motortourtochten gezien voor jou Ome Bertus. En we vragen ons af of dat wel mag, omdat je hier voor alles "officieel" een chauff nodig hebt. Dat wordt wel lastig op een motor. Tenzij je een zijspan hebt natuurlijk! :-P

We zijn natuurlijk heel blij met jullie reacties, dus ga zo door...

Bayarlalaa (= dank jullie wel in het Mongools)

Morgenochtend vertrekken we naar China... Vrijdagmiddag zijn we om 14:30 in Peking en mogen we alles zelf uit gaan zoeken!

Enneh... de foto's... ook vrijdag dus... Technisch probleempje zeg maar.