Dinsdagavond werden we om 19:30 opgehaald bij ons gastgezin door Dimitri. De bracht ons een kleine 10 kilometer verderop naar het station. Weer mochten we genieten van fileplezier in Moskou. En onderweg zagen we ook nog wat dingen die we niet konden vinden omdat ze goed verborgen waren.

We waren getuige van de typische rijstijl van de gemiddelde Moskoviet. Daar zijn de Fransen en Italianen samen echt een heilig boontje bij. Iedereen gooit overal z?۪n auto in, naast of tussen. Maar wel met richting aangeven en zonder al teveel getoeter en vrijwel geen gescheld. Zo kan het dus ook! Op het station gaf D. ons nog wat instructies over het reizen per trein en daarna begeleidde hij ons naar ons rijtuig en cabine. We mochten instappen in de enige echte Transsib trein, die ook echt van Moskou naar Vladivostok gaat: de Rossiya !!!

Ook hier een korte uitleg over de knoppen, lampjes en gebruiken en toen liet hij ons alleen. Onze Transsib begon precies om 21:25uur. Allereerst hebben we ons geïnstalleerd en daarna naar buiten zitten kijken naar de lichtjes die Moskou verlichtten. Toen die eenmaal in de verte waren verdwenen hebben we ook maar de lichtjes in onze cabine gedoofd.

De volgende ochtend werden we "getrakteerd" op een ontbijt door een vriendelijke dame . Althans dat dacht Michael. Heerlijk zo 's ochtends aan de zalm met patat en groente. Maar al gauw bleek ook dat geld te kosten: slechts 500 roebel. Slik! Dat was dus ook de laatste keer, alhoewel het best lekker was. :-)

Maar hoe is het leven dan in de trein. Het moge duidelijk zijn: heerlijk ontspannen. Onze conductrice komt in ieder geval wel iedere ochtend langs met gratis water (met koolzuur) en een bakje met boter, suiker, instant koffie en nog meer dingetjes). En zo tegen twaalven (Moskou tijd, red.) gooit ze de stofzuiger door de gang en cabines. Om de zoveel uur stopt de trein zo'n 10 tot 20 minuten en kun je buiten spelen. Daar lopen dan de moeders van Rusland (en ook wel dochters van Rusland, red.) rond op het perron met diverse etenswaren of "bontmutsen". Voor nog geen euro (10 tot 20 roebel) koop je dan een brood, koek, wordt, noodles of iets dergelijks. En zo heb je je ontbijt, lunch en of diner bij elkaar.

Je moet wel goed de tijd in de gaten houden want de trein vertrekt zonder waarschuwing, maar als je een beetje in de buurt blijft geeft de conductrice wel een seintje als de trein dreigt te vertrekken. De toiletten hebben ook een wasbak en zijn behoorlijk schoon en voorzien van toiletpapier, papieren wc-brildoekjes en soort van keukenrol. En daar kun je ook douchen voor 120 roebel. Niets mis mee. Behalve dat wij backpackers zijn en alleen bij mensen thuis douches draaien.

Onderweg kun je genieten van mooie uitzichten op bossen, open stukken land, dorpjes met houden huisjes en golfplaten daken en ook grote steden. Er is altijd wel iets moois te zien. Mocht je je echt vervelen dan kun je luisteren naar de on-board radio en zelfs TV kijken in je cabine tegen een kleine vergoeding. Dan ben je alleen wel afhankelijk van de DVD's die de conductrice heeft meegenomen. En als je dat dan zat bent of het is te donker buiten dan ga je slapen. En als er iets is wat we kunnen aanbevelen is het wel slapen in de Transsib. Op de cadans van de trein en het zachte schommelen val je zo in slaap. Je bank is je bed en die is ongeveer 1.80m. Ideaal voor Jo en ook prima voor een Staats dus!

Voor de rest gebeurt er dus niet zo heel veel. Af en toe maak je een praatje met wat reisgenoten. Zo kom je er dus achter dat dat ene stel met die jonge vrouw en hele oude kerel toch geen minnaars zijn, maar opa en kleindochter. Oeps! Kleindochter is op weg naar een plaatsje op 12 uur voor Vladivostok om daar haar huis te verkopen, omdat ze getrouwd is met een Amerikaan en naar Amerika gaat emigreren. En dat dat meisje met het rode haar geen Engelse is, maar een Engels sprekende Duitse die bezig is Azië te verkennen per boot en trein. Haar hoogtepunt is tegen het eind van het jaar als ze naar een festival gaat in de bergen nabij Afghanistan! Zij liever als wij!

Het blijft genieten in die trein, maar we zijn blij dat we nu Krasnojarsk mogen gaan verkennen!

Tot snel vanuit Irkoetsk, Ulan Bataar en/of Beijing!