En toen was het zomaar weer twee maanden later... 

Het zal jullie overigens niet ontgaan zijn, maar wij zijn daarvan één maand in het zonovergoten, warme... ehhh... oh nee... sorry... wij zijn dus op bezoek geweest in het regenachtige, gure en 'woeiende' Holland! ;-) In plaats van online updates voor onze Nederlandse connecties, hebben we een aantal van jullie vooral offline geüpdatet.

Neemt niet weg dat wij weer het nodige meegemaakt en omdat niet iedereen is bijgepraat is het thema van vandaag: "Land in Zicht".

 

 

 

Land in Zicht: Deel 1

Toen NederLAND IN ZICHT kwam vanuit het vliegtuigraampje was dat een behoorlijk vochtige bedoening. Nog niet zozeer de tranen (die vloeiden later in de aankomsthal), maar vooral donkergrijze wolken en regen... Beetje jammer WEER (woordgrapje, red.)!

Maar toegegeven... wij hebben twee serieuze zonnige dagen geteld tijden onze trip naar de Lage Landen. Waarom wij het zonnige en warme Adelaide hebben achtergelaten juist tijdens het festival seizoen aldaar verbaast onszelf ook wel een beetje... Maar goed... we waren er nu toch... dus hebben wij er dan ook maar het beste van gemaakt. 

Hoe? Nou... Bijkletsen, knuffelen, zuipen, hossen, veel fietsen en sporten met familie, vrienden, buren en vage bekenden maakt een hoop goed! Daar kan geen blauwe hemel met 35 graden chillend op het strand tegenop toch? ... alhoewel... nou misschien... enfin... ;-)

Vooraf hadden wij al gekscherend tegen elkaar gezegd dat "het ieder voor zich" was na de landing op Schiphol en dat wij elkaar vier weken later wel weer zouden tegen komen op datzelfde Schiphol voor de terugreis naar Adelaide. En om eerlijk te zijn... dat is best wel goed gelukt...

Wat hebben wij zoal gedaan... Als eerste hebben we de 7e verjaardag van Mikx alvast gevierd met familie en vrienden. Hij is officieel pas eind mei jarig, maar Mikx is al de dag na zijn vorige verjaardag bezig is met het plannen van het volgende verjaarsfeestje: het thema, type taart, welke spelletjes, wie er mogen komen (zoveel mogelijk). Dat feit gecombineerd met het kleine detail dat we waarschijnlijk geen huis vol krijgen in OZ leek het ons de uitgelezen kans om een officieus verjaarsfeest in NL te organiseren. En dat was bijzonder geslaagd al zeg Mikx het zelf. Iets met Thunderbirds ofzo...

Daarna begon Jorien meteen met een strak "afwerk" programma, met o.a. sporten met een door de sportschool zelf bedacht motto: zet haar mét spierpijn het vliegtuig in. Michael deed het heel wat rustiger aan. En Mikx heeft iedere week bij een andere opie-en-omie-combi gelogeerd. Daardoor hebben wij als gezin weinig van elkaar meegekregen, maar dat kwam de kwaliteit van de bezoeken aan vrienden en familie zeker ten goede. ;-)

Mikx was dolblij om weer met z'n beste vriend, neefjes en de buurtkinderen van de Remise te kunnen spelen. En het bezoek aan zijn oude klas en juf Bernadette vond hij fantastisch. Er was speciaal een stoel voor hem klaargezet, de Juf had geregeld dat tie mee mocht doen met de gym etc. Wat een warm onthaal! Hij wilde het liefst de hele dag blijven, maar omdat ie ziekjes was hebben wij dat maar niet gedaan. Mooi om te zien dat de andere kinderen Mikx nog niet waren vergeten. 

Voor ons gevoel waren wij niet zo heel lang weg, maar het was heerlijk iedereen weer gezien en ff (kort of lang) bij te kletsen. Wij gaan echt wel proberen regelmatig langs te komen, mits de financiën dat toelaten natuurlijk... Er moet natuurlijk ook nog eea van Oceanië ontdekt worden.

Dank aan jullie allen voor naast de ontzettende gezelligheid: vorkjes mee prikken, diverse haal- en brengdiensten, opgesteld sportprogramma, en een extra eervolle vermelding voor huize Putten en Plomp voor de gastvrijheid! Het waren twee fantastische grijze weken met veel warmte van jullie.

 

 

 

Land in Zicht: Deel 2

Na twee weken grijs en druilerig weer waren wij erg gelukkig dat wij de ski's en snowboards konden ombinden in Frankrijk - Les Menuires! Heerlijk weer daar... bijna Australische temperaturen.. Op zich niet zo handig tijdens een skivakantie, maar ach... dan maar af en toe door pap, waterplassen en gras heen met die latten! GrasLAND  IN ZICHT zeg maar...

Maar het beloofde land van croissants, stokbrood en wijn maakte alle verwachtingen waar. Met dank aan Glas en Flesz voor de heenreis. :-)

En tussen het "Franse genieten" door konden wij ook nog de verkiezingsuitslag van dichterbij volgen. Zowaar een hoge opkomst. Dat werkt hier Down Under iets anders:

"Australia enforces compulsory voting.[21] About 5% of enrolled voters fail to vote at most elections. People in this situation are asked to explain their failure to vote. If no satisfactory reason is provided (for example, illness or religious prohibition), a fine of up to $170 is imposed,[22] and failure to pay the fine may result in a court hearing and additional costs" (bron: wiki)

Kortom: een boete als je niet gaat stemmen. Maar dat geheel terzijde...

Tygo (neefje) had deze vakantie zijn eerste skilessen en wist zeker dat hij harder kon dan Mikx. Dat vertelde hij ook ieder keer aan Mikx, die dan op zijn beurt bij papa of mama kwam vragen of dat wel waar was. :-) Mikx ging er na zijn skilessen met de FLOCON medaille vandoor en gaat nu als een malle rode pistes af... Hoezo geen angst. Oké... dat gaat weleens mis, maar zodra wij hem onder de sneeuw vandaan hebben geraapt gaat ie weer 'gewoon' door. Daar kan papa nog wel een voorbeeld aan nemen. ;-) 

Vanuit OZ dank aan het hele reisgezelschap in het algemeen en de Dijkgraven in het bijzonder!

 

 

 

Land in Zicht: Deel 3

Na nog een paar dagen chillen op de Plomp vertrokken wij met een volledig opgeladen sociale batterij, een extra koffer vol met verjaardagskado's, kg's hagelslag XL, drop, beschuit, Elmex tandpasta, één pak met overhemden (2.01 meter is lang voor Ozzies kledingsmaten) naar Qatar: Doha om precies te zijn... 

Alles en iedereen is daar supervriendelijk. Ze kunnen alleen totaal niet autorijden èn... overal waar je kijkt wordt er wel iets gebouwd. Dit alles in aanloop van het WK 2022 uiteraard. Michael was vooral bang dat het hotel nog niet klaar was met verbouwen, maar die angst was nergens voor nodig. Nee... in plaats daarvan bleek het hotel het enige wat af was in een grote bouwput waar 24/7 werd gewerkt! Dus feitelijk weinig LAND IN ZICHT daar. :-)

Hoogtepunten waren de Souq Waqif en Katara (oude gedeeltes van de stad)... Oké... niet dat wij iets anders gezien hebben, maar dat is voor een volgende keer... 

 

 

 

 

Land in Zicht: Deel 4

Na 44 uur in Doha te hebben vertoefd vertrok ons heerlijke Airbusje A350-900 naar Adelaide. Beetje "bumpy" vlucht, maar we zijn veilig en wel aangekomen. Op zich een hele aparte aankomst ervaring... De laatste keer deden wij anderhalf uur over het traject gate > douane > koffers > snuffelhond > uitgang... Dit keer stonden wij met een stief kwartiertje buiten! :-) Dat hadden wij ons toch anders voorgesteld met al de kilo's etenswaar... De enige vraag die wij kregen was of Mikx fruit bij zich had... "nee, dat niet, maar wel een paar kilo hagelslag, drop en een thunderbirds eiland en voertuigen"... "Oh... oké... loopt u maar door"!  Kijk! zo kan het dus ook.

Met dank aan taxiservice Linda Inc. waren wij daardoor mooi op tijd thuis. Daar werden wij overigens ontvangen door feestend ongedierte, te weten: 5 redbacks, 2 muizen (en keutels), duizendpoten en hagedisjes. Welcome Down Under! Weet je meteen weer dat je op moet letten hier. Survival mode activated!

 

  

 

Land in Zicht: Deel 5

En tot slot... laten wij de zin even omdraaien... wij hebben letterlijk "ZICHT OP LAND".

Een paar honderd meter hemelsbreed van waar wij nu onze riante villa huren hebben wij... tatadadadaaaaaaaa.... een stuk land gekocht... WAT?!? Jazeker... 

En mocht je nu denken dat daarmee de vraag is beantwoord of wij hier voor altijd blijven... Hoe vaak krijg je de kans om een stuk land te kopen en je eigen huis te ontwerpen? Precies, dat dachten wij ook. Daarover binnenkort dus zeker meer....

 

En nu?

In NL kregen we regelmatig (terecht en logisch ook) vraag of we daarmee definitief in OZ blijven, waarbij we steevast de volgende wedervraag stellen: als je van Amersfoort naar Uithuizermeeden verhuist, vraag jejezelf dan ook af of je daar definitief blijft?

Ok, we zijn dan weliswaar ietsje (+16.000km) verder gaan wonen, kostte iets meer (moeite) en het duurt even als je ons uitnodigt voordat we er zijn...

Wij zijn dus niet bezig met die vraag. Zolang wij het naar ons zin hebben en er werk voorhanden is (lees geld, red.) zitten wij hier prima. En met alle communicatiemiddelen en vervoersmogelijkheden hoef je feitelijk ook geen definitieve keus te maken. En daarbij... hoe definitief is een keuze...

 

 

Dusss.... Dit was het wel weer voor nu... We zijn snel terug met een verhaal over bouwplannen en andere bijzaken! :-)

Comments powered by CComment