Alweer een week verder... de tijd vliegt... nog even en we zijn hier alweer een maand... Maar vooruit kijken kan altijd nog, dus laten wij beginnen met een terugblik op de afgelopen weken. En omdat wij wel van drieluiken houden dit keer weer drie headliners! :-)

En voor de mensen die in er met smart op wachten... het drieluik "emigreren = emogreren" zit er nu toch echt bijna aan te komen. Nog even geduld aub...

Ambteraarrrrrrr

Officieel aangekondigd in het vorige blog als "overheidszaken", maar na de afgelopen weken vinden wij dat deze titel beter de lading dekt. ;-) Wij waren eigenlijk niet van plan om aan stereotypen te doen, maar zelfs de overheid hier laat ons geen keuze.

Technisch gezien begon het allemaal bij aankomst op het vliegveld van Adelaide. Bij de douane mochten wij namelijk anderhalf uur in de rij staan voordat wij onze paspoorten mochten overhandigen. Vermoedelijk door het feit dat men hier ook Melkert-banen had ingevoerd. Er waren iets van zes hokjes voor douane beambten, maar er waren er slechts drie bezet. In die drie hokjes zat 1 ambtenaar en daarachter stond er 1 ambtenaar voor... tja... voor wat eigenlijk... moreel support? vier-ogen-principe? influisteren? bijpraten over het weekend? Zegt u het maar... wij hebben geen flauw idee. En daaromheen liepen dan nog 5 man "het verkeer" te regelen. 1-0 voor stereotypering dus!

Het mooie van emigreren is dat je zo'n beetje alle Hollandse zekerheden opnieuw mag gaan regelen. De belangrijkste zaken zijn: rijbewijs, Medicare (soort van basis zorgverzekering), TFN (nummer voor de belastingdienst) en Centrelink (voor leuke subsidies als kinderbijslag etc). Wij laten de bankzaken even buiten beschouwing, maar je zult begrijpen dat die ook wel handig zijn... 

De TFN was supersnel geregeld. Gewoon online invullen en twee weken later lag ie in de bus. Werkgever blij en werknemer ook blij, want dan wordt de maximale belastingschijf niet gehanteerd voor loon en spaargeld. Yeah! Je bent Hollander of je bent het niet... 1 - 1 !

Toen volgde het rijbewijs. Eigenlijk heb je 6 maanden de tijd om een internationaal rijbewijs "om te zetten" naar een Australische variant. Omzetten is eigenlijk niet het goede woord. Je moet gewoon binnen 6 maanden zo'n ding aanvragen, want anders kom je niet meer weg met de NL'se versie. En als je een auto koopt heb je sowieso een Oz rijbewijs nodig (zie vorig blog). Wij dus op zoek naar een kantoor van Service SA om het rijbewijs aan te vragen.

Wellicht handig om te weten dat het iets anders werkt hier, want een gemeente met een afdeling burgerzaken voor dit soort zaken is er dus niet. Alles wordt geregeld door de regionale overheid. En er zijn aardig wat verschillende instanties die "iets" regelen. Dat is voor Michael ook even wennen aangezien hij bij DPC-ICT Services werkt en die leveren weer diensten aan andere agentschappen. Op zijn werk wordt er continu met afkortingen gesmeten. Hij leert dan ook nu de volgende lijst uit zijn hoofd: afkortingen SA. Rn dat is niet eens de volledige lijst... :-)

Maar dat dus terzijde... Wij dus naar een Service SA kantoor met alle benodigde papieren... Bij de balie vertelden wij wat we kwamen doen. "Oh... heeft u dan uw paspoort bij? - Ja natuurlijk.... Heeft u ook uw oude rijbewijs? - Ja zeker... En heeft u ook een verklaring van uw bank bij? - Absoluut, hier een kopie van een afschrift.... Ow... ehhh... nee dat is niet goed... u moet een verklaring van uw bank hebben... Welke bank zit u bij? - WestPac.... Ow dat komt goed uit... die zit hier op de hoek, dus kunt u daar een verklaring halen...".

Nu was het best druk, dus wij werden al wat verdrietig, maar schijnbaar zag deze vriendelijke vriend dat en hij gaf ons alvast een wachtrij bonnetje mee met de mededeling dat de wachttijd nu toch zo'n 45 minuten was en dat dat wel genoeg tijd moest zijn om de verklaring te regelen". 2-1 voor het proces en 2-2 voor deze meedenkende ambtenaar!

Bij de bank waren wij vrij vlot klaar en eenmaal terug bij Services SA hoefden wij maar 10 minuten te wachten en konden wij alles regelen. Wij mochten zelfs kiezen voor hoe lang wij ons rijbewijs wilden hebben?!? Wel met bijbehorende prijsklassen en geen korting bij langere tijd... Tsssk! Maar... wij klagen niet, want inmiddels zijn wij in het bezit van een mooi Ozzie rijbewijs. Binnen anderhalve week na aanvraag lag ie al in de bus!

Omdat het allemaal toch lekker vlot ging zijn wij na het bezoek aan Service SA ook meteen bij Centrelink binnen gestapt (100 meter verder, red.) voor de aanvraag van Medicare. Dat is wel zo handig als je medische zorg nodig hebt. Ook daar een balie met een vriendelijke mevrouw die vroeg wat we kwamen doen en of we alle papieren bij ons hadden. dat hadden wij, dus mochten wij plaats nemen in de wachtkamer. Een half uurtje later werden wij uitgenodigd om aan een bureau te gaan zitten en de ambtenaar dame begon chagrijnig te tikken. Dat zag er goed uit totdat ze vroeg om onze oude zorgpassen. Oude zorgpassen? Daar stond nergens iets over. Wij hebben een PR (permanent resident) visum, dus dan is dat toch niet nodig? Nou... volgens haar dus wel... en die passen lagen thuis... Wij dus razendsnel naar huis...

Michael had ondertussen kantoor al gebeld om te zeggen dat hij vandaag niet op kantoor zou komen om een en ander te regelen. Daar werd hartelijk om gelachen en geroepen dat het misschien slimmer was om de rest van de week vrij te nemen als wij al dat soort zaken gingen regelen. ;-)

Eenmaal terug werden wij geholpen door een andere ambtenaresse. De vroeg dus helemaal niet om de zorgpassen en was binnen 15 minuten klaar met het hele proces. Wij voor de zekerheid dus nog even navraag gedaan over de zorgpassen. Maar die bleken we dus inderdaad niet nodig te hebben vanwege het type visum. De collega die ons dus eerder naar huis gestuurd had zat achter haar. Die werd dus nog even vriendelijke corrigerende op de schouder getikt. :-) 3-2 door die stomme ambtenaar en 3-3-3 voor de ambtenaresse...

Uiteindelijk komt de voorlopige tussenstand uit op 4-3, want wij kwamen er deze week achter dat wij voor subsidies e.d. dus ook bij Centrelink moeten zijn, maar dan een ander loket.... Het is dus niet zo dat als je ergens geregistreerd staat dat alle instanties daar dan vanaf weten... Zucht... Nu snappen wij waarom er dus zo'n 80.000 mensen nodig zijn om de SA overheid draaiende te houden. :-)

Maar hé... wij klagen niet, want 1 baan daarvan is nu voor Michael !!!!  

Here's Johnny !

Over naar luchtiger amusement. Vorig weekend (zaterdag, red.) zijn wij op advies van een collega naar de Almond Blossom Fair in Willunga gereden. Wij dachten dat het een festival was dat zou eindigen met vuurwerk. Het bleek dus een verkapte kermis/braderie te zijn die al redelijk in het water was gevallen toen wij aankwamen. Het weer zat dus even niet mee... Na een snel rondje over het terrein, een pasta uit de food truck, stukje muzikale omlijsting in de tent en een ijsje van de ijsco man zijn wij weer naar huis gegaan. Het vuurwerk dus helaas gemist. Maarrrr... wel de auto lekker kunnen uitproberen.

Op de zondag zijn wij FOOTY (een soort van rugby) gaan kijken bij Tristan en Julian, beter bekend van het blog http://highwaytothesun.com. De seizoensafsluiting vond plaats in Hallet Cove en dat was een mooie belevenis. Een heel FOOTY veld verdeeld in vier aparte velden, die ieder van zich weer in drie speelvlakken waren verdeeld. Daarop dus een heleboel kinderen (8 per vak, red.). Begrijpt u het nog? Wij wel... Wij hebben in ieder geval de spelregels geleerd dankzij Laurens en Karla. En zelfs Mikx had oog voor de FOOTY bal. Sterker nog... we hebben er meteen eentje voor hem gekocht. Kunnen wij oefenen hier voor het huis waar een echt FOOTY veld ligt... 

Mikx is duidelijk fan van Karla. En of dat nu komt door de aandacht of door die heerlijke appeltaart die wij 's middags mochten proeven... wij denken een combi... Het is gewoon een bijzonder leuk gezin! :-)

En terwijl wij weer wat langer bleven hangen in huize Reynella werd er opeens op de deur geklopt. En daar stapte een heuse Godfather naar binnen: Godfather Johnny! De Italiaanse buurman! Die had schijnbaar gehoord dat het erg gezellig was en kwam even kijken wat er allemaal gebeurde. We hadden al het één-en-ander over hem gelezen in het blog (voor de zekerheid nog maar een keer: http://highwaytothesun.com) en daar was niets aan gelogen. Prachtige kerel. De Nederlandse Don (Kok, red.) zal het goed met hem kunnen vinden! Wij werden ook meteen uitgenodigd voor een Gin in zijn bar-aan-huis als we een keer in de buurt zijn. Iets zegt ons dat dat wel gaat lukken... Net zoals een eat & drink date bij ons voor de familie Bloem zodra wij verhuisd zijn! Je moet namelijk wel wat ruimte hebben als je mensen uitnodigt. ;-)  

Jo in de flow

En dan onze lieve Jo(rien). Inmiddels gebombardeerd tot sport- ehh... beetje huisvrouw-tegen-betaling. Diep respect voor haar. Mikx zit al in de flow van school. Michael zit al in de flow van werk. Maar Jorien... tja... die moet een ritme zien te vinden. Op zich gaat dat aardig, want een gemiddelde dag ziet er als volgt uit...

07:30 opstaan

09:00 Mikx afleveren op school (4 min rijden, de batterij van de auto leegtrekken bij heuvel op en weer opladen bij heuvel af)

Dan start het ochtendtje standaard met sportschool met daarna afwisselend: wasjes draaien, auto opladen, stofzuigen, afwassen, boodschappen, boekje lezen, muziekje luisteren, 3D tekenen, omgeving verkennen etc...

15:30 Mikx ophalen van school (al dan niet lopend, da's 2km enkele reis)

Op de maandagen naar het zwembad met Mikx of afspreken met mensen. Waaronder Tamara voor de gezelligheid en de benodigde tips & tricks.

17:30 eten koken

Heel inspirerend. Jullie zullen begrijpen dat deze functie haar echt op het lijf is geschreven is, want als dit zo doorgaat is het hele gezin sneller gesetteld dan gedacht. Vandaar dat Jorien de afgelopen week haar eerste sollicitatie de deur uit heeft gedaan. Er zullen er ongetwijfeld nog een paar gaan volgen.

Daarnaast heeft ze zich aangemeld als vrijwilliger in een bejaardentehuis met Dutchies. Hulde! Moet ze alleen nog wel even een Ozzie-style VOG aanvragen.

 |  

Nou... dat was het dan wel weer voor deze week. Tot volgende week! Er staat weer genoeg op het programma...