Goed... het heeft even geduurd, maar aangezien iedereen weekend aan het vieren was en dus ongetwijfeld pas op het werk de tijd heeft onze site te bezoeken doen wij een update op... een werkdag! De foto's volgen spoedig...

Maandagavond konden we dus onze intrek nemen in onze eersteklas hut. En laten we het er maar op houden dat er een vrij groot verschil is tussen eerste klas in China en in Nederland. Maar dat kan ook niet anders als je op een boot zit met alleen maar Chinezen en in totaal 5 Westerse gasten! Maar we zaten wel mooi op de bovenste verdieping en helemaal vooraan, dus in geval van nood hadden we als eerste buiten kunnen staan. Klein nadeeltje was wel dat we ook redelijk dichtbij de scheepshoorn zaten en dat hebben we gemerkt. Net als auto's, bussen en fietsers houden ook bootchauffs van hun toeter. Als ze vertrekken, een boot passeren, een bocht om gaan en ergens aankomen... in alle gevallen wordt er op verschillende wijzen minimaal 3x getoeterd. We hebben het de afgelopen dagen goed kunnen bestuderen.

Om 22:55 ging de allereerste toeter van onze Yangtze cruise als aankondiging van het vertrek. Daarna hebben we er weinig van meegekregen, want toen ging ook in onze hut het lichtje uit. De volgende ochtend werden we om 06:00uur wakker gemaakt door iets wat leek op 'n zwoele omroepster en niet veel later door onze tourguide. Haar Engels was niet al te best, maar we begrepen al gauw dat we om 7 uur klaar moesten staan voor ons eerste uitje: Ghost City in Fengdu. En dat gingen we samen doen met de andere 250 Chinezen aan boord, die zich al aan het verdringen waren om de boot af te kunnen sprinten. We kwamen in het gedrang onze Westerse metgezellen tegen: Tineke of beter T. (NL), Sarah (UK) en Ian (UK). Wij hoefden gelukkig niet onze toermuts met vlag te volgen, dus konden we in ons eigen tempo dit dorpje bekijken. Daar bleek onze guide achteraf ook wel blij mee.

Ghost City was erg leuk om te zien. De tempels, beelden en schilderijen gaven een luguber beeld van martelingen en doodstraffen. Er was ook een hele grote tempel die was ingericht als soort spookpaleis. En dan echt zo eentje met zulke slechte poppen en taferelen dat het echt heel leuk was. Hoogtepunt was de rit in een wagentje van nog geen 20 seconden voor een hele 5 Yuan. Het hele paleis was een aaneenschakeling van mythen en legendes en wellicht ook waargebeurde verhalen. Na een uurtje of 3 ging het hele zooitje weer de boot op en gingen we verder naar de volgende stop. De naam is ons ff ontschoten, maar het was weer eens een tempel. Ditmaal met heel veel Chinese tekens, Het bleek dat deze gehele tempel verplaatst was, omdat deze op z'n oude plek anders onder water had gestaan.

's Avonds was het de bedoeling om eens flink aan de karaoke te gaan, maar het bleek dat je entreegeld moest betalen en er totaal geen Engelse muziek voorhanden was en er eigenlijk ook geen muziek uit de hut kwam?!? Weer een opdracht naar de klote, maar ook die gaan we op 'n andere manier invullen.

Op woensdagochtend passeerden we de eerste van de drie Gorges: de Qutang Gorge. Erg indrukwekkende steile rotsen met diverse begroeiingen trokken aan ons voorbij. De boot stopte op een plaatsje voor weer een tempel, maar wij Westerlingen hadden vrijaf. Een paar uur later kwamen we via de Wu Gorge aan in Wuschan (niet te verwarren met Wuhan, red.) waar we over mochten stappen op een kleinere boot voor een tocht door de mini Gorges. Feitelijk de Ardeche (Gorges du Verdon) in het groot. Of beter gezegd: inmiddels in het klein. We (Tineke, Sarah, Ian en wij) hadden namelijk de mazzel dat er een groep Westerse gasten van een andere boot een Engelse tourguide hadden ingehuurd die ons ook van alles vertelde. Zo kwamen we erachter dat het water in de valleien al 50 meter hoger stond dan 3 jaar geleden. Door de bouw van de allergrootste dam ter wereld (iets van 2 kilometer lang en 185 meter hoog, red.) was het waterpeil gestegen van 1,5 meter naar 50. Ze liet ons wat oude foto's zien en dan pas besef je eigenlijk wat er onder het water eigenlijk nog allemaal zit. Er zijn dus complete dorpen gesloopt en hogerop weer opgebouwd. Boeren zijn forse stukken land kwijtgeraakt. En dat allemaal om stroom te winnen voor de kuststeden en om de Yangtze te temmen, die om de zoveel jaar slachtoffers eist door overstromingen.

Het is onvoorstelbaar jammer om te zien hoe een schitterend stuk natuur hierdoor onder water is verdwenen, maar ondanks dat blijft het waanzinnig mooi om te zien. Her en der wat apen langs de rivier, aparte vogels en mensen die aan het vissen zijn of bomen kappen vanaf boten. Ook indrukwekkend waren de houten coffins die hoog in de berg in een grot waren neergelegd en daar tot op de dag van vandaag nog liggen. Dit is een stukje geschiedenis van ongeveer 2000 jaar oud. En men weet nog altijd niet hoe de kisten daar neergezet zijn. Na een anderhalf uur op de kleinere boot arriveerden we bij een plaats met nog kleinere boten voor een snelle boottocht langs wat bezienswaardigheden en zingende boeren. Bleek dat de mensen die langs de route muziek maakten of zongen voormalige boeren waren, wiens land inmiddels verdronken is en vanuit de toeristensector nu geld kregen van de regering voor hun diensten. Tja... of zij daar zelf echt gelukkig mee waren? Wij betwijfelen het. Ook onze captain zong een lied en ook de Engelse tourguide zong nog een moppie. Niet veel later zaten we op de middelgrote boot die ons terug bracht naar de echte boot!

Die bleef aangemeerd in de haven van Wushan en we kregen kaartjes voor een één of andere operashow in de stad. Wij zijn eerst met zn vijven lekker gaan eten. Handig zo'n draaiplateau waar voer op staat en je zo dus lekker kunt wisselen. Na dit feestmaal het plein op waar drie groepen mensen aan het dansen waren op, volgens ons, 4 verschillende soorten muziek. Vervolgens de opera bezocht waar gedeeltelijk slechte playback en zwaar overstuurd geluid was. Humor om te zien dat de Chinezen aan het einde allemaal opstaan en de zaal verlaten en de acteurs en zangers ons uitzwaaiden?!?

Terug richting taxi liepen we nog een soort van winkelstraatje in. Daar zat een grappig zaak voor damesdingetjes. De dames werden bijkans hysterisch en wilden met ons allemaal op de foto. Tineke vroeg hoe ̩̩n van de dames aan dat leuke poppetje kwam aan haar gsm. Ze wees een paar winkels verder, maar die was dicht. En toen wij verder liepen kwam de dame terug en gaf haar poppetje aan Tineke. Zij stond erop dat ze het aannam en na wat knuffels voor iedereen, behalve de mannen, zochten we helemaal verbaasd de taxi op. Wij moesten wel met onze handen de weg vertellen naar de boot aan de taxichauffeuse. Nog wat gedronken in de haven en zo het bedje in.??

De volgende ochtend stond het eind- en tevens hoogtepunt gepland. Een bezoek aan de wereldberoemde Three Gorges Dam. Jammer genoeg was het ronduit kloteweer geworden. Regen en veel mist! De Xiling Gorge konden we net aan zien, maar helaas... helaas... de grootste dam ter wereld bleek gehuld in de meest dichte mist ter wereld. Toch een kleine domper, maar we hebben toch zo'n 150 meter zicht gehad op de dam. Dat is toch ook iets waard. Ook het park in de omgeving was mooi, maar door het barre weer zijn we snel weer de bus ingedoken. Vanaf de dam zijn we met de bus via Yichan (daar namen we afscheid van Sarah en Ian) naar Wuhan gereden. Daar kwamen we donderdagnacht aan en konden we meteen ons bedje in in een Chinees hotel. Tineke wilde naar een hostel, maar haar taxi besloot zich in een paal te boren, dus helemaal moe van alles en met een bloedneus checkte ze bij ons hotel in.

De cruise was echt super! Schitterende natuur gezien en mooie verhalen gehoord. Verbaasd over de manier waarop de regering dit hele project heeft aangepakt en ook bewondering voor de grootste dam ter wereld. En op een boot met chinezen was een belevenis op zich. Ongetwijfeld tig keer stiekem en ook minder stiekem door Chinezen op de foto gezet, want ze hebben blijkbaar nog nooit een ander soort mens van dichtbij gezien dan hun eigen volk. Overal wel lachende gezichten en wijzende mensen op die paar Westerse toeristen aan boord. Maar allemaal hielden ze wel in de gaten of we niet verdwaalden of de boot dreigden te missen. Allemaal oprecht behulpzaam.

Inmiddels zitten we in Yangshuo (tot en met woensdag) midden tussen het Karstgebergte en dus de rijstvelden. China zoals je het kent, wilt kennen en gezien moet hebben! Daarover morgen weer meer... Nu gaan we richting Li River