Eergisteren weer aan wal na een enerverende Yantze cruise en na een korte nacht in Wuhan (23:30 aankomen en 15:05 in de trein) meteen door naar Guilin, waar we nu ons bedje induiken (6 uur 's ochtends). Maar voordat we jullie alle ins en outs, do's en dont's en hots or nots van onze cruise gaan vertellen eerst nog een terugblik op Chengdu.

Vorige week donderdag ochtend kwamen we aan in Mix Hostel. Goedkoopste hostel tot nu toe, maar ook wel de meest donkere en muffe kamer ooit. Maar ze hadden wireless en verder prima faciliteiten, dus "dikke prima" om met Anneloes (zie verderop, red.) te spreken. :-)

Na een beetje bijslapen hebben we in de middag ff grof geld uitgegeven aan kaartjes voor de Yangtze cruise, de pandabeertjes en 2 extra nachten in het hostel. In de middag hebben we de stad een beetje verkend op jacht naar een Thais restaurant, maar door de meesterlijk ongewone straatbenamingen en -nummeringen zijn we uiteindelijk beland in een hotpot restaurant met alleen meer locals. En dat werd een waar feest.

Hotpot eten is een soort fondue, maar dan anders. Men neemt een tafel met een heel groot gat erin met eronder een wokbrander en een halve meter naast de tafel een enorme gasfles! Je vertelt aan een dame wat je allemaal wilt hotpotten en kiest een sausje. Heet voor de liefhebbers, medium voor de mensen die niet kunnen kiezen en sweet voor de watjes! Een andere dame steekt het ding aan en vervolgens komt er een mannetje met een héééle grote pan cq schaal met de saus naar keuze. Daarin staat dan een pannetje met een soort soep van van alles wat de kok schijnbaar kwijt moest. Dan krijg je een schaaltje olie en daar moet je naar believen geperste knoflooktenen, suiker en zout bij pletteren, totdat je een mooi sausje hebt in een schaaltje naast je bord, die je niet had. En terwijl de soep en saus lekker begint te pruttelen brengen dames en heren allerlei schaaltjes met zooi naar de tafel. En dan komt het... je moet dan dus eerst je vlees, vis en/of groente in de soep gooien tot het moment waarop jij denkt dat het gaar is. Dan haal je het spul eruit en haalt het door de saus die staat te pruttelen en/of de saus die je zelf hebt gemaakt naast je bord, die je ook niet kreeg. Heel simpel. Maar tot grote hilariteit van het voltallige personeel en wat tafels in onze buurt deden wij dus eerst het vlees in de olie en toen in de soep. Scheelt dat er toch al niemand op ons lette! :-P Maar al doende leert men en het was uiteindelijk een waanzinnig lekkere bedoening. Jammer genoeg was Michael's maag deze dag ietwat van slag, waardoor we niet flink hebben kunnen schransen.

Vrijdagochtend hebben we het Chengdu Panda Research Center bezocht. Feitelijk een ruim opgezette dierentuin voor reuzenpanda's en rode panda's (?!? Nog nooit van gehoord, red.). Lekker vroeg uit de veren, want deze lieve knuffelberen zijn alleen in de ochtend actief en voor de rest van de dag liggen ze hun eten te verteren. Maar we hadden heel veel geluk vandaag. Een heleboel panda?۪s waren zich tegoed aan het doen aan bamboe, dus dat leverde leuke plaatjes op. We liepen zelf langs de panda beebie kamer met een box met panda's van een paar maanden oud met een bijzonder hoog knuffelgehalte. Er was een verzorgster die zo'n beebiepanda op een schommelpaard zette. Dat vond de panda zelf ook leuk tot ie eraf lazerde en toen wilde ie niet meer. En dat terwijl de verzorgster hem er nog een paar op wilde zetten ter vermaak van het publiek. Dat vond Jo zielig en riep dat hardop en uiteraard was er een ontzettende Nederlandse muts in de buurt die daar op reageerde met de woorden: "Da's toch helemaal niet zielig, Zo leren ze in de natuur hoe ze hun evenwicht moeten bewaren". Zucht... Alsof jonge panda's in de natuur op schommelpaarden hun evenwicht leren te bewaren!!!!! Wat een domme gans. Dit was echt bedoeld om de mensen te vermaken en was gewoon een beetje zielig voor het beestje dat nu een schommelpaard trauma heeft. Maar dat terzijde.

Vervolgens mochten we nog een blik werpen op de rode panda. Feitelijk een kruising tussen een wasbeer en een grote kat. Hele mooie dieren om te zien. Tegen de avond zijn we richting Computer Street gegaan en ditmaal een mooi bus avontuur.

Nog even voor de duidelijkheid het bussysteem in Chengdu. Je loopt de bus in en stopt of 2 Yuan in een doosje bij de chauff of je geeft 2 Yuan een een busconductrice. En wat opvalt is dat bijna alle stadsbussen vrouwelijke chauffs hebben. En die rijden net zo beroerd als hun mannelijke collega's! We zaten goed en wel 5 minuten in de bus toen er een Chinees begon te schreeuwen tegen de conductrice en medepassagiers. Vervolgens werd de bus stilgezet en belde de Chinees met een mobieltje van een andere Chinees naar, zoals we later begrepen, naar de politie. Toen wij een beetje hulpeloos naar de conductrice keken maakte zij in woord en gebaar duidelijk dat de GSM van de goede mijnheer gejat was en de bus stil bleef staan tot de politie er was. En dus stonden wij 10 minuten stil in een volle bus, waar niemand in of uit mocht, voordat de Chinese arm der wet ter plaatste was. Die namen onze gsm-loze man mee naar buiten en 2 minuten stapte hij weer in en reed de bus verder!!!! Dan vallen er toch 2 dingen op. In NL wordt een volle bus echt niet stilgezet als iemand jouw gsm jat EN de politie is toch best snel ter plaatse in China...

Computer Street (de naam is exact wat er te vinden is) bleek na dit avontuur al dicht, dus doken wij een onvervalste Chinese kroeg in: Shamrock!! Guiness en Bailey's dus! Daar liepen later ook Anneloes en Freddie (Terelj en Beijing, red.) binnen dus daar hebben we nog gezellig mee zitten kletsen. Zaterdag hebben we een rustdag ingelast en werkelijk waar de hele dag gechilled en... naar de IKEA geweest voor de kerstinkopen. Jahaa... Daar kun je nooit te vroeg mee zijn! En ook in China gaat het gezegde op dat je nooit op zaterdag naar de IKEA moet! Wat een drukte. Toch een beetje verrassend was het aanbod. Bijna precies hetzelfde als in Nederland, met bijna dezelfde prijzen.

Zondag een uitstapje op eigen gelegenheid van 300km heen-en-terug naar Leshan in een soort ov/privé bus. Met 6 personen in een grote wagen rechtstreeks vanuit het centrum van Chengdu naar deze stad. Daar is namelijk het grootste zittende Boeddhabeeld (71 meter) te vinden. Heel erg indrukwekkend om te zien. En die diepe daling langs het beeld versterkt dat gevoel. Het park waar het beeld instaat was meer dan de moeite waard. Lopend door een vallei krijg je echt het gevoel dat je in China bent. En dan niet het China van de grote steden, want die zijn we wel zat nu. Hier lag het China van de prachtige natuur verscholen. Uiteraard waren hier ook duizenden Chinese toeristen te vinden, die niet alleen de grootste Boeddha, maar ook de grootste Staats (voor zover bekend, red.) op de digitale plaat vast probeerden te leggen. En er waren ook veel kinderen die hun Engels wilden uittesten op ons. Dat zijn dan weer de leukere dingen.

We liepen wel ergens per ongeluk het park uit, maar dankzij een vriendelijke bewaker mochten we via een andere ingang weer naar binnen. De terugweg duurde aanmerkelijk langer, omdat we vertrokken van het noordelijk busstation in Leshan en aankwamen op het zuidelijk busstation van Chengdu. Dus vanaf daar was het nog een uur met de stadsbus richting hostel. Overigens was de bus van Leshan naar Chengdu super. Alsof je in het vliegtuig zat. Filmpje werd gestart, hostess die je in het Chinees en Engels welkom heet, watertje van de zaak, nootjes van de zaak, Chinees krantje erbij en als afscheidscadeau een nagelschaartje! Humor!??

Maandagochtend om half 7 mochten we onszelf en onze tassen in een minibusje proppen en dat bracht ons een half uur verder naar een iets grotere bus. Daarna in 5 uur tijd naar Chongqing voor onze "cruise". Bij de touroperator hebben we meteen een bus naar en hotel in Wuhan gefixt voor donderdag op vrijdag. Daarna ff de stad in voor een snack bij de Carrefour, 2 uur internetten in een café vol gamende Chinezen en een paar lekkere bakkies in de Starbucks. Daar had je gratis wireless, dus meteen een ticket van Melbourne naar Darwin op 1 december vastgelegd. Nu hoeven we alleen nog maar uit te zoeken hoe we in Melbourne komen vanuit Hong Kong.

Om 20:00u. konden we onze boot op en na het verkrijgen van onze hutkaarten zijn we snel weer de boot afgegaan om te shoppen bij de Carrefour. Met veel voor weinig terug de boot op en daar kwamen we een Engels reis stel tegen en een Nederlandse dame. Samen kwamen we erachter dat we met z'n vijven de enige westerse opvarenden zijn op deze cruise! Blijft altijd beter dan meer betalen en dan op z'n boot met hele oude Amerikanen te gaan zitten!

Meer over de cruise dus in een volgend verhaal van Jo & Co