Inmiddels hebben we Beijing verlaten en zijn we net aangekomen in Pingyao. Live wireless internet vanuit ons bedje in het hostel. Overigens een schitterende belevenis dat reizen per trein in een coupé met 6 bedden en een heleboel Chinezen... Daarover de volgende keer meer... Anywayzzz... nu een wat lang verslag over de afgelopen dagen...

WAT een waanzinnige stad is Beijing toch! Het is duidelijk te merken dat de Olympische Spelen eraan zitten te komen, want overal wordt gebouwd. Jammer genoeg moeten daar wel heel veel hutongs voor verdwijnen. Zo'n hutong is feitelijk een smalle steeg met heel veel winkeltjes en huisjes. En noem maar een soort winkel op. Het zit er echt! We hebben zelfs een heuse seksshop gezien met aan de ene kant een internetlokaaltje en aan de andere kant een schoenenzaak. Met dank aan onze Indiase vriend de we in de trein van Irkutsk naar Ulan Bataar en van Ulan Bataar naar Beijing tegenkwamen hebben we vrijdagmiddag onze intrek genomen in Leo Hostel op 5 minuten lopen van het Plein van de Hemelse Vrede. Die middag hebben we over het plein een rondje gelopen en daarna wilden we eigenlijk een Lonely Planet van China scoren in de Foreign Bookshop. Dat liep ff iets anders. Onderweg werden we aangesproken door twee Chinese studentes die graag Engels wilden oefenen en ons meenamen naar een theehuisje. Heel leuk en heel gezellig. Tot zover niets aan de hand...

We kregen 6 verschillende theesoorten voor onze neus en er was een dame die netjes uitlegde wat voor een thee het was en waar het goed voor is. We mochten zelfs nog een theetje uitzoeken voor thuis om mee te nemen. Prima denk je dan... wij betalen wel voor de dames... je bent tenslotte in China, dus laat die rekening maar komen. En zonder blikken of blozen liet de serveertheemuts ons een rekening zien van 3060 Yuan !?! Haal er maar een nul van af en je hebt ongeveer het bedrag in Euro's!!! Slik...

Even hadden we het idee dat we werden genept, maar toen bleek dat je per portie thee 50 Yuan moest betalen. Reken maar even mee: 8 rondjes thee maal 4 personen á 50 Yuan per portie is 1600. Daaraan toegevoegd wat geld voor de uitleg en de thee (400 Yuan) die wie uit hadden gezocht om mee te nemen kwamen we dus uit op dat bedrag. Ongelóóóóóflijk !! En wij dachten dus enige tijd dat we zojuist in een bekende toeristenval waren getrapt, maar inmiddels zijn we erachter dat dat dus niet zo is. We hebben al verschillende theehuizen gezien waar je dus tussen de 50 en 80 Yuan per portie betaald. Een pot thee in ons hostel is slechts 20 Yuan om maar een vergelijking te maken. Rare gasten die Chinezen !

Deze forse aanslag op ons budget moesten we even laten bezinken in de boekenwinkel. Daar bleek dat ze helemaal geen Lonely Planet van China mogen verkopen in eigen land. Het moet niet gekker worden!! Uit pure frustratie zijn we toen maar meteen naar het station te gaan om een kaartje te kopen om de stad te verlaten. Weliswaar pas voor woensdagmiddag, maar toch... ff wat frustraties wegwerken! :-) Gelukkig maakte het diner in een tentje in onze eigen Hutong een hoop goed. Voor 40 Yuan een overheerlijke maaltijd in een tent waar alleen maar Chinezen zaten (ook daar spugen ze "gewoon" op de grond) en buitenlanders met open armen werden ontvangen. Michael kreeg nog ff uitleg over het juiste gebruik van stokjes, maar het duurde ff voor ie dat door had.

Zaterdag hebben we heerlijk uitgeslapen en daarna hebben we een wandeling gemaakt naar het postkantoor. De slippers en de goedkope thee hebben we met de Chinese Post verstuurd naar Amersfoort. Verwachte levertijd: geen idee! Daarna één van de grotere warenhuizen in (Oriental Plaza). Daar zitten autodealers, modezaken en eettenten bij elkaar in. Vervolgens via de drukste winkelstraat van Beijing, langs de foodmarket richting het Jingshan Park. Dit ligt ten noorden van de Verboden Stad en vanaf daar hadden we een schitterend uitzicht over de mistige en smogachtige stad. Vanaf daar via de westzijde van de Verboden Stad, langs het grootste theater weer terug naar het hostel. Tussendoor wilde we eten in een tentje dat stond in de Lonely Planet, maar zoals zoveel dingen in Beijing, was ook deze eetschuur verdwenen. Dan maar bij een andere hut, maar die haalde het niet bij die van de dag ervoor...

Zondag wederom ontspannen gedaan en op het fietsje een kleine tocht richting Zomerpaleis gemaakt! Onderweg nog wel gestopt bij het portret van Mao voor de Nedtrain opdracht. Dat fietsen leek een goed idee, ware het niet dat we erachter kwamen dat de heenreis van 16 kilometer alleen maar over stijgend terrein was. En het feit dat niemand je voorrang verleent en stoplichten soms niet lijken te bestaan maakten het er een waar avontuur van. Maar we hebben het overleefd en we zijn via de zuidingang naar het Zomerpaleis gelopen over de 4 beroemde bruggen. Echt een schitterend park. Ook de Chinezen hadden een vrije dag en dat was goed te merken, want hele hordes Chinezen met rode en/of blauwe petjes, aangevoerd door iemand met eenzelfde petje inclusief megafoon en zwaaiend met een geel vlaggetje, denderden rond het Paleis. We hebben ons kostelijk vermaakt, net zoals zij dat uiteraard deden over die lange Europeaan! Via de oostoever zijn we teruggelopen naar onze fietsjes, die trouw bewaakt bleken te zijn door een soort van stadswacht. Slechts 10 Yuan hoefden we te betalen. Met de metro en bus was ongetwijfeld goedkoper, sneller en beter voor onze billen en Jo's luchtwegen geweest! Maar dan hadden we dus niets geproefd (letterlijk, red.) van het fietsen door de drukke straten van Beijing. En zeker 's avonds zonder licht. Dat is niet eens zo heel gevaarlijk, want feitelijk toeteren die Chinezen wel veel, maar toch houden ze wel in de gaten wat de fietsers doen. Via allerlei hutongs zijn we zigzaggend terug naar ons hostel gefietst.

Maandag was het dan zover: The Great Wall of China - Secret Tour!! Om 7.30u. met 8 mensen in het busje. Door de drukke straten van Beijing. Hier en daar een file. Vervolgens via een aantal b-weggetjes een stukje tolweg. Dat moet je gezien hebben! Stel je voor: een driebaansweg. Op alle banen druk verkeer dat links en rechts voorbij gaat aan vrachtwagens, die 10 km/u omhoog kruipen en soms met pech in tet midden stilstaan. En wat werd er allemaal vervoerd: koeien, complete staalconstructies, hooi, hout, 4 meter opgestapelde lappen en noem het maar op. We passeerden een aantal commerciële stukken Muur en uiteindelijk doken we ergens een vallei in, pikte een oud baasje op en 5 minuten later werden we de auto uit gebonjourd! Al gauw bleek het oude baasje onze gids en mochten we beginnen aan een wandeling bergop van een uur. Schiet ook lekker op als één van de Israëlische medereizigers slippers heeft gekozen als schoeisel voor deze trip! Eenmaal boven stonden we ook in oog met een echt stuk Grote Muur! Niet nagemaakt of gerestaureerd, zoals we meer hebben gehoord, maar het echte werk. Luttele seconden later liepen we over ̩̩n van de meest indrukwekkende creaties die de mensheid ooit gemaakt heeft 200 jaar BC! Jahaaa... ook wij, nuchtere Hollanders, stonden met open mond te kijken. Maar dat kan zijn geweest van die steile klim ernaar toe. :-P

En dan daal en klim je vervolgens over hele steile stukken met of zonder hele of halve traptreden tussen vervallen, vergane of hele wachttorens! Zonder verder andere toeristen te zien! Dat is pas echt genieten. Natuurlijk bleef enige commercie niet uit, want op de hoogste wachttoren (800m boven NAP, red.) stond een mannetje met een kraampje. T-shirts, medailles, drinken en eten. Niet eens zo duur. Serieus! En na wat babbelen bleek hij in de vallei te wonen waar we net het oude mannetje hadden opgepikt. Hij vertelde ons dat hij verwacht dat het op deze plek een stuk drukker gaat worden volgend jaar en dat ze dan zelfs die wachttoren gaan restaureren. We gaan het uiteraard ooit eens controleren! Vanaf deze plek liepen we nog een kwartiertje over de muur om vervolgens in 40 minuten af te dalen naar de vallei. Daar werden we getrakteerd op een heerlijke vegetarische Chinese maaltijd! Daarna hop hop in de bus en drie uur later waren we weer bij het hostel.

Dinsdag zijn we naar de Verboden Stad geweest. En die hadden ze best wel Verboden kunnen laten voor boek-, tour-, tentoonstelling-, thee- en persoonlijke gidsverkopers. Daarnaast had het ook verboden moeten zijn voor die honderden georganiseerde tourbendes van tientallen Chinezen (en we overdrijven echt niet, red.). En ook de tig schoolklassen hadden verboden moeten worden in deze stad. Maar goed... dat was dus niet het geval. Wij hebben dus heel audiotistisch een audiotourdingetje gehuurd en zo door de stad gelopen. Ondanks de drukte zeker bijzonder om te horen wat voor mensen hier leefden en hoe ze dat deden. Meestal zittend als we onze Engelse gids moesten geloven. Een paleisje voor de hoeren, een paleisje voor de keizer om om te kleden, een paleisje om te slapen, een paleisje om te eten, een paleisje om... enfin jullie begrijpen het wel! Zo'n 800 gebouwen en op ieder gebouw een aantal beestjes om aan te geven hoe belangrijk het gebouw is. Daarbij is 11 beestjes het maximum. Zomaar ff een feitje om je voordeel me te doen! We hebben nog wel aan iemand gevraagd waarom er zoveel Chinese toeristen rondlopen in de eigen hoofdstad. Want hoeveel Nederlandse toeristen lopen er met georganiseerde tours mee door Amsterdam? Precies! Het blijkt dat een bezoek aan Beijing voor bijna alle Chinezen een ervaring is die ze één keer in hun leven hopen mee te maken. Na het zien van een gedeelte van de stad kunnen we ons daar alles bij voorstellen. Binnenkort maar weer es Amsterdam bezoeken!

Aan het einde van de middag zijn we in de metro gesprongen voor een bezoek aan het Olympische park. Althans... we hadden gehoopt iets te kunnen zien, maar het bleef bij enorme hekwerken. Het is wel gelukt om ergens door een hek te kruipen en een foto te maken van het Olympische hockeyveld, maar dat was het wel. Helaas dus ook nergens een Chinees te vinden om een oranjeshirt aan te trekken en het Nederlandse volkslied te laten zingen! En om nou naar een beveiligingsbeambte te lopen leek ons niet zo handig, omdat we dan waarschijnlijk meteen het terrein afgestuurd zouden worden. Helaas Olaf... deze opdracht gaat hem niet worden. We gaan nog wel proberen in het midden van China een Chinees zover te krijgen.

Woensdag zijn we vroeg opgestaan met een ontbijt van toast, thee, internet en eieren. Backpacks ingepakt en bij receptie neergelegd. Daarna een bezoek gebracht aan de Temple Of Heaven. Prachtig bouwwerk met een hele mooie geschiedenis. Als we de Lonely Planet moeten geloven, want dit keer hebben we geen audioguidebook gehuurd. En toen we rechtsom de tempel liepen kwamen we Freddy en Anneloes tegen (Gertent Ulan Bataar, red.), dus hoezo grote stad dat Beijing! 's Middags geluncht in ons favoriete tentje. Lekker scherp eten voor in totaal 40 Yuan. Echt geen geld! De eigenaar nog leuk begroet. Overal in de hut stonden foto's van hem met beroemdheden, waaronder der Franz! (Beckenbauer voor de niet sportfanaten). Laatste inkopen gedaan, backpacks opgehaald en taxi neergewuift. 30 minuten later en 23 Yuan lichter waren we op het station van Beijing Xi (West). Mooi op tijd konden we de trein in naar Pingyao.

En terwijl de trein Beijing verliet hadden we allebei één gedachte: Wat een ongelooflijk drukke bende. Zwart van fietsen, auto's, bussen, mensen, smog en noem het maar op. Heerlijk eten, leuke hutongs, supervriendelijke mensen en heel veel te zien. 5 dagen is te kort om alles te zien en te beleven, maar we willen meer zien van China. Tenslotte is Beijing China niet!