Ok̩ dan... eerst even wat dingen rechtzetten.

Allereerst: Litsvyanka is geen stad, maar een gehucht! Het dropje strekt zich uit over 4 kilometer kust en landinwaarts in 3 valleien ongeveer een kilometer met huisjes. Op zich een leuke badplaats, waar je ook in de winter bij de BBQ kunt aanschuiven voor een paar roebel. Verder in een schattig restaurantje onze eerste Baikal vis: de Omul gegeten. De saus van rode pepers, uien, knof en nog meer zooi was goddelijk! Het voorgerecht, een Russische salade was ook al lekker. Inclusief een Russisch biertje en appelsapje moesten we voor 2 personen 800 roebel (is 23 euro) afrekenen. Eten blijft goedkoop hier...

Tweedst: dat van die gouden tanden durven we nog steeds niet te vragen. Misschien dat we het nog eens navragen bij een Dimitri...

Driedst: de route naar Olkhon Island gaat duidelijk niet langs Litsvyanka, maar daarover in het volgende verhaal meer...

Dat was dat. Waar waren we gebleven?

Oh ja... Dinsdagochtend werden we na een heerlijk ontbijt van pannenkoeken (aka pancakes) tomaat en komkommer opgehaald door Dimitri voor de terugtocht naar Irkutsk. De eigenaar van het guesthouse stapte ook in, want die had een lift nodig naar de stad.

Onderweg stond nog een bezoek aan een OPEN LUCHT museum op het programma. Jammer genoeg was het net die dag slechter weer: natte sneeuw, veel wind en dus een gevoelstemperatuur van -10 graden! Maar we blijven Tukkers... ehm... Hollanders! Wij dus dat park in. De eigenaar bleef in de auto en Dimitri was onze gids in het park. En hij nam er de tijd voor. Dat dient gezegd. Het grappige was dat wij vooralsnog de enigen waren in het park en er dus mensen allerlei huisjes voor ons open maakten. Ook leuk zo'n priv̩é tour. Geen wachtrijen en binnen lekker droog.

Het park bestaat uit diverse 16e, 17e en 18e eeuwse gebouwen. Waaronder een wachttoren, kapelletje, gemeentehuis, schooltje, gewone huizen en soort van gertenten. Overal had Dimitri een mooi verhaal bij. Er stond ook nog een heuse kerk, die helemaal speciaal door Japanners hierheen is verplaatst uit een ander (afgefikt) park. En die is zelfs gebruikt voor een film. Maarrrrrr... volgens D. is dit een historische onjuistheid, omdat kerken helemaal niet gewoon waren in de Sovjet tijd. Het ding is dan ook al 35 jaar op slot. Dit weetje pik je dan ook nog ff mee. En we zagen ook nog een heuse landkaart gemaakt voor Peter de Grote door... juist em... Nederlanders! Leuk om wat NL teksten te lezen, zoals "Noordt" en "Suidt". Het schijnt dat de Nederlanders goed in kaarten waren en werden daarom ingehuurd door Peter. Jammer alleen dat Suidt bovenaan de kaart stond en Noordt onder. :-)

Na dit bezoek brachten we de huiseigenaar naar zijn bestemming en via Dimitri's huis (voor een kaart van Irkutsk) reden we naar onze nieuwe homestay bij Elena en Sergei. Werkelijk een kast van een huis en wij mochten onze intrek nemen in een balzaal van een slaapkamer. Na een theetje zijn we de stad ingedoken. Via de Gagarin boulevard, de Karl Marx laan en de Lenin straat kwamen we aan bij het internetcafé dat we al genoemd hebben in ons vorige verhaal. Na het nuttige surfwerk zijn we op jacht gegaan naar een vreettent. Uiteindelijk dachten we een leuke hut gevonden te hebben, maar we hadden het al kunnen weten toen we eerst een hotel door moesten...

Het eten was op zich niet onaardig. Een salade met wederom veel majo en een in olie verzopen pannenkoek gevuld met vis. En dit alles werd muzikaal ondersteund door de verliezend finalist van de Russische idols. Hij stopte een tape in z'n deck en blies allereerst vrolijk mee op z'n saxafoon. En om zijn muzikale talenten verder te onderstrepen nam hij even later de microfoon ter hand. Wij gaven een 6 voor de uitvoering, een 9 voor z'n enthousiasme en geen enkele roebel voor de moeite. Tegen tienen zijn we onze sauna annex balzaal ingedoken voor een tukkie, want de volgende morgen zou het er dan van komen: Olkhon Island!