...snif snif...

Gisterochtend zijn we in alle vroegte uitgezwaaid door een zware delegatie van Roel & Simone, Rob & Lia en André & Miek! Het eerste stelletje dacht te laat te zijn, maar reed uiteindelijk ver voor het tweede stelletje en het laatste stelletje heeft er een boete aan overgehouden. Maar zekers mooi dat jullie er waren!

Bij de gate aangekomen zagen we al meteen dat ons vliegtuig toch echt een voorwiel kwijt was. Die foto volgt uiteraard nog, maar we zijn voor de zekerheid maar blijven staan totdat we er zeker van waren dat het wiel er goed op zat. Ondertussen ook onze backpacks voorbij zien komen. En dus uiteindelijk als laatste aan boord. Onderweg een beetje zitten kletsen met onze Nederlands verstaande en Engels sprekende Rus. Hij ging vissen en eendjes neerknallen met z'n maten op ongeveer 14 uur rijden van Moskou. Dat ter info... :-)

Uiteindelijk besloot die piloot na een x-aantal rondjes boven Moskou toch maar es te gaan landen. En die landing was perfect, maar het remmen bleek wat lastig op de vochtige (jajaja... het regent hier dus behoorlijk, red.) ondergrond. En we weten nu hoe pompend remmen voelt in een vliegtuig. De piloot miste uiteindelijk bijna de afrit richting gate voor ons gevoel. Dus wij hebben het maar even nagevraagd toen we hem tegenkwamen in de slurf. "Ja wat wil je met zo'n landingsbaan? Die hoort thuis in een bananenrepubliek. Ik kon remmen wat ik wilde, maar we gingen alle kanten op en ik kreeg maar geen grip. Straks even bellen met KLM hoofdkantoor voor de andere kisten die nog moeten landen. Ik weet wel dat we in volle vaart gaan starten zo dadelijk met de terugvlucht", aldus sprak onze piloot. Heerlijk begin van het zetten van onze eerste schreden op Russische bodem.

Verrassend genoeg gingen we heel soepel langs de douane, langs hele vriendelijke mensen. Dat eerste wel, maar dat laatste dus niet. Wat een chagrijnige bende daar! Eenmaal buiten stond daar Tiara Tours' Dimitri ons op te wachten, nadat we 4 aanbiedingen voor taxi's hadden afgeslagen. Nadat alle 9 personen aanwezig waren liepen we met z'n allen richting de parkeerplaats. daar moest de rest van de groep wachten en mochten wij meteen meelopen?!? Dus weer een aantal kortstondige relaties met medereizigers naar de knoppen... Zohooo jammer... NOT! Zij gingen naar een hotel en wij gingen dus op weg naar een heuse homestay.

Met een prima chauffeuse mochten wij kennismaken met een waar fenomeen: de Russische file! En niet even... nee bijna de hele weg alleen maar files. De totale filetijd was bijna langer dan onze vlucht. Het blijkt ook dat de gemiddelde file in Moskou al gauw zo'n 50 kilometer is... Dus waar maken wij ons nou eigenlijk druk om. Hahaha...

Ondertussen regende het flink, dus echt naar buiten kijken was er ook niet bij. Dan maar kijken naar hoe de gemiddelde Rus (en ook zeker Russinnen, red.) overal z'n auto tussen plettert en vooral zo laat mogelijk invoegt! En van drie officiële rijbanen worden er met gemak vier gemaakt.

Uiteindelijk kwamen we rond zes uur aan bij onze gastvrouw voor de komende drie dagen. Vladimir, Natalia en poes Loetscha. Daarover de volgende keer meer...

Wij zijn gisteraaf op stap geweest langs het Kremlin, Rode Plein en niet geheel onbelangrijk de McDonalds !! We zijn nu eenmaal echte backpackers! Gnagnagna...

Het weer is inmiddels ietsjes beter, dus ook vandaag hebben we al veel gezien, maar daarover dinsdag weer meer, want we gaan nu maar es proberen iets te vinden wat niet meer bestaat. Ook daarover later meer...

We hebben nog niet echt het idee dat we op wereldreis zijn, want ook al zitten we in Rusland, Moskou is eigenlijk een wereldstad net als alle andere. Alleen verstaan we de mensen hier echt niet en zijn we ook nog niet zo goed in het Cyrillisch. Maar het is wel heel apart om op dat Rode Plein te staan en naar het Kremlin te staren. Dinsdagavond rond half tien begint onze wereldreis eigenlijk echt, want dan vertrekt onze trein naar Krasnojarsk. Tot die tijd doen we "gewoon" een heuse stedentrip!

U hoort nog van ons...