En wederom was Mikx weer als eerste wakker deze ochtend. In dit geval liefdevol uit z?۪n bed gelicht door opa en oma, zodat mama en papa nog even een half uurtje rust konden pakken. Wel zo handig voordat zij aan de afdaling de Grand Canyon in zouden beginnen. Jorien & Michael werden rond 09:30uur gedumpt nabij de South Kaibab Trail, terwijl Rob, Lia en Mikx doorreden naar Grand Canyon Village voor een heuse officiële oppasdag.

Aan het begin van de trail werden wij aangemoedigd door flink wat waarschuwingsborden, zoals "Neem genoeg water en drinken mee!", "Ga niet tussen 10:00 en 16:00 lopen"en "Deze beroemde marathon loopster is hier overleden door een slechte voorbereiding". Uiteraard werden wij daar niet warm of koud van en na een behoorlijk pittige afdaling in twee etappes, via Cedar Ridge naar Skeleton Point (ooh aah point hebben wij schijnbaar gemist?!), bereikten wij het laagste punt van vandaag. Een schitterend pad van zo'n 5 km. langs diepe afgronden, waanzinnige uitzichten en af en toe wat schaduw. Jorien ontpopte zich als een ware dalingsgeit, terwijl Michael wat voorzichtiger afdaalde met tig liter water in z'n rugzak. Na een kleine twee uur lopen bereikten wij Skeleton Point en vanaf hier was het nog zo'n 24 kilometer naar de Colorada River/Phantom Ranch. Deze toch wordt zwaar afgeraden in de zomer en wij vonden het al lang best, want die 5 kilometer moesten wij ook weer terug omhoog.

Verbazingwekkend genoeg duurde de tocht omhoog net zo lang als omlaag. Op weg naar boven deden wij nog even een pit stop in de schaduw bij Cedar Ridge. Een hapje en een drankje en kijkend naar andere "berggeiten". Zo kwam er een dame uit Seattle helemaal kapot aan. Een vrijwilliger van het park sprak haar bezorgd toe en vroeg of zij zich wel goed had ingelezen voor deze tocht. Niet dus! Te weinig drinken en te weinig eten meegenomen en een vriendje die het tempo hoog hield. Slechte combi! Zij kreeg dus een paar liter Gatorade en wat cashews toegediend. En zij werd vriendelijk verzocht even rust te houden om bij te komen. Verder pratend met deze vrijwilliger kwamen wij erachter dat heel veel mensen de tocht onderschatten en dat de vrijwilligers en park rangers goed in de gaten houden wat er allemaal omlaag en omhoog gaat. En daar waar het fout dreigt te gaan grijpen zij in. Zo ook nu.

Vol trots vanwege onze goede voorbereiding lieten wij het Seattle stel en de vrijwilliger alleen om weer verder naar boven te lopen. Hier ontpopte Michael zich als een ware klimgeit en was Jorien snel klaar met de vervelende klim. Gelukkig hadden wij net genoeg water voor het laatste stukje. Michael zo'n camelback ( = waterzak, red.) was 100 meter onder de top leeg, dus goed getimed! Rond 13:30uur waren wij weer bovenaan de Grand Canyon. Een stief kwartiertje later gevolgd door het Seattle stel: They made it!

In de bus terug naar het Visitor Center konden wij gezellig kletsen met wat Amerikanen: het schept nu eenmaal een band als je dit stuk loopt hè! Grinnik...

O N D E R T U S S E N

...vermaakten oma en opa zich opperbest met hun kleinzoon. Na eerst geprobeerd te hebben een plek op Mather Campground te bemachtigen (is dichter bij de Rim in verband met mooie zonsondergang, red.) en daar een chagrijnige medewerkster troffen, de tanks van de camper geloosd en gevuld te hebben, koffie of iets wat er op leek gedronken te hebben op Market Plaza en uiteindelijk toch die felbegeerde plek (#201, red.) op Mather Campground gescoord te hebben... konden wij lekker ff chillen langs de South Rim. Beetje wandelen en hangen bij de campert. Opa had volgens afspraak doorgesms't dat zij een plek op Mather hadden weten te vinden...

O N D E R T U S S E N

...zaten Jorien & Michael te wachten bij het Visitor Center en "wanhopig" naar hun gsm's te kijken die maar geen bereik hadden. In principe hadden zij hier om 15:00uur afgesproken met de oppasdienst en toen er om 15:30uur nog niemand was gespot besloten zij met de shuttle richting Mather Campground te gaan...

O N D E R T U S S E N

...besloot opa richting Visitor Center af te reizen, omdat hij nog geen reactie had gezien van de "berggeiten"... Hij stapte in de shuttle die om 15:40uur aankwam bij het Visitor Center...

O N D E R T U S S E N

...hadden Jorien & Michael een short-cut genomen, via een hapje bij Market Plaza, naar Mather campground. Die bijzonder vriendelijke medewerker wist in het systeem twee Rob's te vinden: één uit Den Haag en... toch wel verrassend... één uit Amersfoort! Yeah! Dat moest toch de oppascentrale zijn op plek 201! Hop... hop... de camping op!...

O N D E R T U S S E N

...was opa aan het bellen geslagen met oma, want hij kon de "geiten" niet vinden!

O N D E R T U S S E N

...kwamen Jorien & Michael aan bij de camper, alwaar oma met opa aan het bellen was. En met horten en stoten dankzij het "voortreffelijke" bereik en uiteindelijk per sms was het voor opa ook duidelijk dat hij weer richting campground kon.

En terwijl Jorien en Michael zich op Mikx stortten en bijkwamen van het vele lopen nam opa de shuttle terug, zodat het hele reisgezelschap weer herenigd was!

Na een heerlijke douchje draaien (wederom mochten mannen en vrouwen niet samen) zijn wij lekker uit eten gegaan op Market Plaza om daarna de zonsondergang te bekijken in de Grand Canyon. Helaas waren wij enigszins te laat en gooide ook de lichte bewolking roet in het avondlicht.

Moe en compleet gesloopt doken wij ons mandje in. Zelfs Mikx wilde eindelijk gaan slapen??_