... en die ogen waren ook enorm vroeg weer open. Wat Jorien na het ontbijt moest bekopen met de tweede migraine aanval deze vakantie. De relatief korte en gebroken nachten beginnen zich nu te wreken helaas...

Nadat iedereen weer redelijk fit en migrainevrij was konden wij op pad naar Antelope Canyon. Daar heb je dus een Upper en een Lower variant van en op de kruising werd de keuze gemaakt voor de Upper versie. De versie waar in 1995 zo'n tien mensen waren verdronken tijden een vloedgolf. Jahaaa... wij houden wel van een risicootje op z'n tijd. Dat de kans op een vloedgolf nihil was gezien het weer doet even niet ter zake natuurlijk. Hihihi...

Wij bevonden ons nu op officieel Navajo terrein en mochten de camper verruilen voor een grote jeep met zitplekken achterop. Na een 20 minuten durende rit door de zandvlakte kwamen wij aan bij Antelope Canyon. Mikx en Jorien zaten voorin en konden lekker klessebessen met de bestuurster. De Upper Antelope Canyon is feitelijk een stuk rotspartij waar binnen in het water een pad had gebaand waar wij op konden lopen. Het samenspel van de kronkelingen in de rots en de lichtinval leverde hele mooie plaatjes op. Mikx vond vooral de echo weer heel mooi en de ah?۪s waren weer niet van de lucht. Dit keer redelijk gesmoord door het flesje appelsap wat hij ondertussen weg probeerde te tikken.

Een kleine anderhalf uur later, blauwe bulten verder en een paar kilo zand in de kleren zwaarder kwamen wij weer aan bij de camper. Even "snel" boodschapjes gehaald bij de "plaatselijke" supermarkt en verder via Highway 98 richting Monument Valley...

Wij zitten nu dus officieel in een Western film. Hier zijn alle films met John Wayne opgenomen... Volgende keer meer daarover. Nu tijd voor bed!

Oh ja... er zijn inmiddels mooie foto's verzameld en beschikbaar onder fotoooos op deze site! Lang leve de picasa en joomla integratie!