Na een redelijk frisse nacht, gevolgd door een lekker ontbijt, werd de tocht voortgezet naar Bryce Canyon. Even een korte tussenstop bij de plaatselijke supermarkt en aan het einde van de ochtend waren wij op, voor opa en oma, bekend terrein: Bryce Canyon National Park.

De camper werd geparkeerd op North Campground. Mikx werd op zijn grondzeil gezet voor zijn broodnodige speelminuten. Na de lunch met Mikx in de rugzak op pad naar het Visitor Center. Heerlijk met de shuttlebus vanaf de campground voor een tocht van... welgeteld 2 minuten!!?! Wij hadden uiteraard nog niet op de kaart gekeken en het bleek dat onze camper op zo'n 100 meter van het het Visitor Center stond. Oeps!

Na het rondneuzen in het Center wederom in de shuttlebus naar Bryce Point. De buschauff had er duidelijk zin in en vertelde het eigenlijke verhaal over hoe Bryce Canyon is ontstaan... iets met een boze coyote die allerlei dieren in steen veranderde (dit is de verkorte versie, red.). Gelukkig weet iedereen dat deze canyon is ontstaan door aardbevingen, vulkanen, wind, regen, sneeuw, etc..

En de tocht langs de rand van Bryce Point naar Sunset Point gaf een schitterend beeld van wat de natuur kan maken en afbreken en het hele proces daartussen. Vanaf zo'n 2,5km hoogte zagen wij een doolhof van kloven gevormd door erosie. Mikx vond vooral de andere kant heel mooi, omdat de harde wind de bomen lekker deed bewegen.

Het diner was een heerlijke pasta maaltijd, die zelfs opa zich goed liet smaken. De nacht was behoorlijk fris en Mikx had even een lastige nacht door vermoedelijk het doorkomen van wat nieuwe tandjes...

De tweede dag in Bryce zijn wij op pad gegaan naar Wall Street. En steile afdaling de canyon in naar een plek waar eigenlijk geen bomen kunnen groeien, maar er toch echt een paar staan. Mikx maakte goede sier met de bandana van oma op z'n kop. Beneden aangekomen gingen opa, oma en Mikx weer terug naar boven en liepen Jorien en Michael nog een paar miles door naar de andere kant.

Opa en oma werden bedolven onder de complimenten om hun lieve zoon die in de rugzak van opa zat. Waarschijnlijk omdat Mikx de hele tijd da(d) riep. De echte ouders van Mikx liepen ondertussen een mooie tocht door de vallei naar een ander uitkijkpunt.

Iedereen kwam elkaar weer tegen, aan het einde van de middag, bij de camper. Daar werd een heerlijke hamburger genuttigd, Mikx in het afwashok afgedoucht, terwijl oma stond af te wassen, vlaggetjes genaaid op rugzakken en een heus kampvuur gestookt. Oma kreeg een reprimande van de campingbeheerders, omdat zij dennenappels op het vuur wilde gooien. Iets wat opa nog geen tien minuten daarvoor nog ongestraft wel kon doen.