Goedemorgen allemaal!
Inmiddels zijn wij ruim vijf dagen onderweg en zo'n 5071 miles = 8161 km van huis verwijderd... Wat vliegt de tijd dan toch weer. Tijd voor een bijklets sessie... alhoewel... meer een monoloog dus...
Uitgezwaaid door de Don liepen wij afgelopen maandag rond een uur of drie de douane door. De Baron had nog een lichte kater, dus na het eten van de nodige vetten was het tijd om het vliegtuig in te stappen. Daar al meteen de eerste nieuwe ervaring voor ons allemaal. Via de gate het vliegtuig in gaat een stuk sneller met een kind als gezelschap. Je mag nog net niet met de mensen mee die duizenden dollars hebben betaald voor een business class stoel, maar toch als eervolle tweede meute samen met andere baby's en gehandicapten. In ieder geval voor de rest van het gepeupel dus. Hahahahaha...
Hoogtepunt voor Mikx was het opstijgen. Hij vond het fantastisch en hield niet op met lachen. Tot tien kilometer hoogte lekker gesabbeld op z'n speen, dus schijnbaar geen last van z'n oren. Nadat het "fasten-your-seatbelts"-teken uitging kreeg Mikx zijn eerste goodie: een KLM/Nijntje slabbert! Spelend bij oma, opa, mama en papa kwamen wij de tijd tot het diner wel door. Daarna werd het aankleed kussen te voorschijn getoverd in een poging Mikx tot slapen te dwingen. Dat lukte niet helemaal en pas na een uur of zes in het vliegtuig (het was inmiddels een uurtje of 23:00 NL tijd) ging meneer slapen! En dat deed hij ook vrolijk tijdens het landen op Atlanta...
Daar hadden wij net genoeg aan een overstap van anderhalf uur. Afgezien van een douane beambte die alle tijd nam om met een dame te kletsen ging alles soepel. beetje jammer dat je je koffers wel op een andere band moet gooien en je nog een keer door de security moet, maar ja... dat hoort erbij...
De tweede vlucht verliep ook prima. De Chinees-Amerikaanse stewardess vond Mikx zooooooo lief en leuk, maar goodies ho maar. :-) De start was natuurlijk weer een feestje voor Mikx. Tijdens deze vlucht van zo'n drie uur sliep Mikx er zo'n twee. Onderweg zat er nog een snelheidsdrempel midden in de lucht, dus dat was even schrikken. Niet voor Mikx want die sliep lekker door. Tijdens het landen was hij wel wakker, maar het harde afremmen deed hem niet zo veel...
Op het vliegveld van Denver de bagage/max cosi opgepikt en op naar het hotel. In een heerlijke suite was het tijd om te proberen wat bij te slapen...
