Welkom bij alweer een nieuw verhaal vanuit een altijd aardig adembenemend aaibaar en aanlokkelijk Adelaide.

Ja... we wilden eigenlijk meer woorden gebruiken die beginnen met "a", maar het moet natuurlijk wel ergens op slaan natuurlijk. ;-)

Enfin... ondertussen zijn wij alweer een maand verder... Inderdaad een maand alweer... Dat is vanaf nu overigens ook de frequentie van de verhalen op het blog. 

Uiteraard beleven wij hier genoeg om dagelijks iets te schrijven, maar wij vinden het leuker om iedere keer een soort van thema aan te snijden. Stuk leuker om op te reflecteren en voor jullie een stuk interessanter om te lezen denken wij. :-)

Dus dit keer aandacht voor... riemen vast, helmen op, vrijwaringsverklaring getekend, ID bij de hand en regels gelezen?... Juist! Dit keer gaat het om SAFETY FIRST.

Als je dacht dat Nederland veel regels kent... hier lusten ze er ook wel pap van! Een korte bloemlezing aan de hand van een viertal voorbeelden.

IKEA

De mensen met kinderen zijn ongetwijfeld bekend met de ballenbak in de IKEA! Voorde mensen die dat lot tot op heden bespaard is gebleven... Mocht je ooit de behoefte hebben een paar uur in een willekeurige IKEA rond te lopen dan kun je jouw kind afleveren bij de ballenbak. Fantastische ervaring en het kind is gegarandeerd helemaal op na een paar uur tussen en met ballen te hebben gespeeld. Het enige wat je hoeft te doen is je kind af te leveren als een soort jas bij een garderobe. Je krijgt een bonnetje met een nummer terug bij het achterlaten van de kleine (b)engel. En als je een je jas... ehhh... kind weer ophaalt krijg je met een beetje mazzel het kind terug dat hetzelfde nummer heeft opgeplakt als dat jij op het bonnetje hebt staan... Dat is dus onze ervaring in Nederland.

In Australië pakken ze dat een stuk serieuzer aan. Om te beginnen moet je je ID laten zien bij het brengen en ophalen van de kleine spruit. En alsof dat niet genoeg is wordt jou iedere keer de nood/paniek procedure van IKEA uitgelegd. Op zich prima om te weten waar je je zoon of dochter weer kunt vinden als de IKEA moet worden ontruimd, maar de mate van detail is ietwat overdreven. 

Hadden die Nederlanders nou toch maar wat standvastiger geweest bij het ontdekken van dit continent. :-)

ZWEMBAD

Toegegeven... de regels voor vrij zwemmen in Amersfoort liggen niet helemaal vers meer in het geheugen, maar volgens ons is dat een verademing met de regels hier in Adelaide.

Uiteraard zijn er de standaard regels:

- Niet duiken in ondiep water (geld tot 2 meter die water)

- Geen bommetjes in ondiep water

- Kinderen onder de 5 jaar binnen handbereik houden

- Kinderen tot 10 jaar in de gaten houden

Maar uiteraard gaat men hier een stapje verder, want je zou maar echt plezier willen maken:

- Niet te lang onder water blijven

- Niet stoeien of ander geflikflooi

- Je kind niet optillen in het water en dan weggooien

En zo zijn er nog wel een paar "aparte" regels. Die regels worden ook goed bewaakt door de badmeester(essen) die op ieder hoek van het zwembad geposteerd staan. Voor de veiligheid uiteraard top, maar het voelt toch een beetje als een Melkert baan.  

In de schoolvakanties rollen ze in het Aquatic Center een onwijs leuk luchtkussen parcours uit: de WIBIT.

Volop plezier... binnen de geldende veiligheidsmarges uiteraard! Je mag dus maximaal met 2 personen op de baan.

Kinderen EN volwassenen moeten wel een zwemvest om! Rare gasten die Australiërs.

WERK

Naast de veiligheidsregels voor de jonge medemens zijn er uiteraard ook regels voor de volwassenen.

De herfst kom eraan, dus zijn er overal waarschuwingen en zelfs de directeur riep het van de week tijdens een afdelingsbijeenkomst:

"Ben je verkouden of voel je je ziekjes ? Blijf thuis, ziek uit en steek niemand anders aan. Die ziektedagen zijn er niet voor niets, dus maak er gebruik van".

Nu heb je maar tien van die betaalde ziektedagen per jaar, maar toch leuk dat je gestimuleerd wordt om thuis te blijven bij een verkoudheid. ;-)

Ook hier ontkom je niet aan ontruimingsoefeningen. Zo is er iedere week een test van het alarmsysteem met drie verschillende sirenes en de bijbehorende piepercheck van de "floor wardens". Redelijk hinderlijk als je net in een vergadering of telefoongesprek zit. Maar het geeft toch een heel veilig gevoel als dat systeem werkt nietwaar?

De ontruimingsoefeningen vinden hier ieder kwartaal plaats en dat is wel een lekkere sportieve bezigheid: vanaf de 15 verdieping met de trap naar benden als je toevallig een keer achter je bureau zit. Maar met de juiste connecties met de beveiliging kun je dat zo nu en dan vermijden. :-)

En dan hebben we nog een combi tussen gezondheid en veiligheid. Heb je last van je rug tijdens het werk en raad de dokter een in hoogte verstelbaar bureau aan? Dan toch graag eerst een brief van de dokter aan je manager geven. Die meld dat dan bij de HR afdeling. Die komen dan zelf even kijken en sturen daarna iemand van de WHS (Work, Health & Safety) op je af. Na een uitgebreide evaluatie komt er uiteindelijk ook nog een Occupational Therapist langs. Die legt uit hoe je aan je bureau hoort te zitten en kijkt hoe je beweegt. Die brengen dan advies uit aan de manager. Die bestelt dan een nieuw bureau bij HR. Die dat dan weer bij WHS bestellen.

Enfin... met een beetje pech ben je al met pensioen voor je dat nieuwe bureau hebt besteld. Helemaal briljant als je je bedenkt dat flexwerken is / nog moet worden ingevoerd, maar dat de meeste faciliteiten daar dus niet zijn op ingericht. 

En mochten er collega's van Michael meelezen: dit is dus zeker NIET het geval bij zijn afdeling. ;-)

BOUWEN

En tot slot bouwen. In Nederland lijkt het bouwen van je huis redelijk overzichtelijk qua regels. In Australië lijkt iedereen wel iets te zeggen te hebben over de bouw. En gelukkig praten ze ook zo lekker met elkaar. Federale overheid, Staat overheid, Lokale overheid (council), brandweer (CFS), aannemers, engineers, leveranciers, vaklui, etc etc. Allemaal hebben ze zo hun eigen besluiten, regels en veiligheidseisen.

Jorien zit daar nu midden in en daar kan zij inmiddels een boek over schrijven. Wellicht dat daar tot nog een blogje aan wordt opgeofferd.

Zij is in ieder geval druk bezig de aannemer gek te maken. En omgekeerd... We hopen toch echt in de loop van de komende weken een handtekening te zetten.

Dat zal dan ongetwijfeld het onderwerp van het volgende blog worden. Benieuwd naar het huis dat Jorien heeft ontworpen? Hieronder is de "artist"-impression van Staats & Zn.Tot snel!